ΑΝΑΤΟΛΗ-ΔΥΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Η ανάπτυξη του ανθρώπου ξεκινά με μία κίνηση αντιστρόφως ανάλογη. Γεννιέται με βαριά ψυχή και ελαφρύ/νέο σώμα. Η ψυχή είναι "βαριά" (ξέρω απορείτε πώς ένα παιδί έχει βαριά ψυχή) γιατί κουβαλάει το βάρος της εξαρτημένης επιβίωσης μέσα απο εγωκεντρικές συμπεριφορές. Ενα νήπιο θα ουρλιάζει μία ωρα για το παγωτο εάν δεν του το πάρεις γιατί ακόμη δεν εχει σμιλεύσει τον εγωκεντρισμό του, δεν έχει μάθει τα όρια. Το σώμα του ωστόσο είναι νέο, πανάλαφρο και καθόλου επιβαρυμένο απο το ειδικό βάρος της επιβίωσης. Ο έφηβος αναβιώνει τον εγωκεντρισμό του στα 12-18 για να εδραιώσει την ταυτότητα του. Οσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, (εάν υποθέσουμε πως μεγαλώνει σωστά), απαλλάσσεται απο τον εγωκεντρισμό, αποκτά αλτρουιστικό σύστημα ηθικής μέσα του. Απο την άλλη, ταυτόχρονα το σώμα του γηράσκει και κουβαλά "βάρη" επιβίωσης. Εχετε παρατηρήσει τους ανθρωπους της υστερης 3ης ηλικίας (80 και ανω) οτι αποκτούν εξαρτημένη συμπεριφορά στο σωμα σαν να ειναι μωρά (ακράτεια κτλ); ΚΙ ΟΜΩΣ! Είναι τόσο σοφή η ροή της ανάπτυξης, η 5η δεκαετία του ανθρώπου (41-50) εχει τη χρυσή τομή που συναντώνται οι δύο ακμάζουσες παραμετροι και εκεί νιώθεις σαν ξαναγεννημένος. Η γυναίκα στα 40-50 νιώθει πλέον κατασταλαγμένη, ακομπλεξάριστη με αυτογνωσία και συνειδητοποιημένη αυταξία. Ο άντρας είναι στην πιο παραγωγική του φάση καθώς πλέον έχει εμπειρία χωρίς τόσο άγχος να αποδείξει ποιος είναι στη δουλειά του. Η ηλικία του ανθρώπου έχει το ιδίωμα της αντίστροφης κίνησης γιατί έτσι φέρνει συμμετρία στη ζωή του. Μη λυπάστε λοιπον όσοι νιώθετε πως γηράσκει το σώμα. Εαν φροντιζουμε να ελαφραινει η ψυχή μέσα απο την εκπαιδευση στην αγάπη και την ενσυναίσθηση, τότε το σώμα θα γίνει Δουρειος Ίππος της, όχι το νεκροκρέβατό της. Μπορεί το σώμα μας να δύει, η ψυχή μας όμως δεν χρειάζεται να δύσει ποτέ, στο χέρι μας είναι να ζουμε για πάντα.