ΑΥΤΟΑΝΤΙΛΗΨΗ

ΑΥΤΟ-ΑΝΤΙΛΗΨΗ 1-2-3

Μοναδική (μονομερής), δυαδική ή τριαδική; Πώς αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου; Εάν λειτουργείς στην "μονομερή" αυτοαντίληψη, βρίσκεσαι μαζί του απλά για να πάρεις μία ανάσα και να κοιτάξεις ψηλά χωρίς να πρέπει κάτι να αλλάξεις πάνω του ή μεσα του; Αποδέχεσαι ποτέ αυτό που έγινες μέχρι σήμερα, καλό-κακό, στραβό κι ανάποδο; Ποιά σχέση διδαχτήκαμε να έχουμε με τον εαυτό μας; Το "Αγαπάτε αλλήλους..." μόνο σαν εσπρέσσο σκέτο ή βάλαμε και λίγο κουλουράκι να γλυκαθούμε με την προσθήκη "...όπως εαυτόν"; Γιατί έγινε η αυτοπεποίθηση πιο σημαντική απο την ενσυναίσθηση στη ζωή μας; Πώς θα χορέψεις εάν η γη σου είναι κινούμενη άμμος; Αυτοαντίληψη δυαδική είναι η αυτοπαρατήρηση χωρίς θίασο μέσα μας. Ο αρχέγονος κριτής του εαυτού μας (γονέας ή άλλος) βλέπει την έξοδο απο αυτή τη διεργασία. Είμαι εγώ και ο εαυτός μου που βλέπω μπροστά μου αυτό που συμβαίνει, εγω το αξιολογώ, εγώ αναλαμβάνω ευθυνη για αυτό. Οι περισσότερες κρίσεις πανικού γίνονται επειδή ο νους βαρέθηκε τον βομβαρδισμό απο τους τρίτους κριτές και θέλει λιγο ενδοπροσωπικό χώρο να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέπτη. Εάν μεταβαίνουμε στην τριαδική αυτο-αντίληψη, τότε έχουμε εμάς, τον παρατηρητή μέσα μας και ΑΛΛΟΥΣ ΤΡΙΤΟΥΣ. Εκεί δημιουργούνται τριγωνισμοί ως παρακαταθήκες του παρελθοντικού περιβάλλοντος, εκεί διαλύεται η ευθυκρισία και η εμπιστοσύνη μέσα μας. Ακόμη και σε μία θεατρική παράσταση, είναι πάντα ο ηθοποιός και ο θεατής. Τρίτος δεν χωράει. Όποιος ζει με τον αριθμό 3 σε όσα αξιολογεί μέσα του, δυστυχώς έχει τον μεγαλύτερο κίνδυνο για ψυχικές νόσους. Η ευαίσθητη περίοδος των 7-11 με τους προσδιορισμούς των γονέων "Ο αδερφός σου έβγαλε 10, εσύ γιατί 8;" και τα συναφή, προκαλούν πλήγματα σε έναν ιστό που εάν δεν αποτάξει το θίασο, θα παραμείνει αιώνιο παιδί. ΕΡΩΤΗΣΗ: 1, 2 ή 3;