Εφηβεία!

Η εφηβεία δεν είναι απλώς δύσκολη, δεν είναι απλη. Είναι περίοδος αποδόμησης και ανοικοδόμησης τής υπάρξής σου. Είσαι επι ξύλου κρεμάμενος, συνεχώς αξιολογούμενος, διαρκώς εκτεθειμένος, όλοι ζητούν τα πάντα απο σένα, όλοι θεωρούν πως δεν έχεις υποχρεώσεις γιατί είσαι απλά ένας μαθητής με δομή και ελεγχόμενες προσδοκίες μα είναι λάθος. Η εφηβεία είναι τεκτονικές πλάκες σε σεισμό που αλλάζει τη γη απο άγονη σε γόνιμη ή το αντίστροφο ανάλογα με τις προηγούμενες εμπειρίες. Η εφηβεία είναι ηφαίστειο που ή θα κάψει ανθρώπους στο πέρασμά του ή θα στρώσει το έδαφος για νέα πλάση. Η εφηβεία είναι οργή Θεού, σιωπή και ράπισμα στο ψέμα του κόσμου και αναζήτηση ταυτότητας για πάντα. Μην τα βάλετε με την εφηβεία εκτός αν έχετε οι ίδιοι ζήσει τη φθορά, την οδύνη και το σημείο βρασμού της. Η εφηβεία έχει την ψευδαίσθηση πως θέλεις να μοιάζεις με τους άλλους μα όλα γίνονται για να ξεχωρίσεις απο αυτούς. Αν δείτε έφηβους με ίδια παπουύτσια και ρούχα να ξέρετε σε πέντε χρόνια θα ζουν πολύ διαφορετικά γιατί όποιος πλησίασε πολύ τον άλλον στην εφηβεία, το έκανε για να βρει τον άλλον του εαυτό, όχι τον ίδιο, ούτε τον αναμενόμενο. Η εφηβεία είναι φλόγα που σε κρατάει ζωντανό ή που θα σε κάψει αν φερθείς χωρίς σεβασμό και αυτοκριτική. Αν ζεις με έναν εφηβο που δεν τον καταλαβαίνεις, δεν τον αντέχεις ή δεν τον αναγνωρίζεις, τότε ΕΣΥ έχεις υπάρξει μαζί του κάποιος που εκείνος δεν κατάλαβε, δεν αναγνώρισε και δεν άντεξε. Η εφηβεία είναι βαλίτσα να την ανακατέψεις και να πετάξεις όσα παλιωσαν ή δεν σου κάνουν πια. Όταν ήμουν έφηβη, ένιωθα πως θα ήταν το δυσκολότερο πράγμα που θα έπρεπε να ζήσω ποτέ. Όσο μεγάλωνα, συνέχιζα να το νιώθω αλλά είχα κάποιες επιφυλάξεις. Τώρα πια στα 43 μου, είμαι πεπεισμένη.