ΕΦΗΒΕΙΑ

"ΜΑ ΤΙ ΕΠΑΘΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ;"

Η εφηβεία δεν είναι ο δαίμονας της ανάπτυξης, είναι η αποκάλυψη του γονέα. Ας μην τρελαινόμαστε όταν θα είναι πια σχεδόν αργα, ας τρελαθούμε πριν έρθει το πλοίο προς βύθιση. Ο έφηβος έχει ήδη σωρεύσει αλήθεις 12+ ετών μέσα του, αυτές θα βγάλει. Ο τρόπος που τα παιδιά μας βιώνουν την εφηβεία τους, δεν είναι η απρόσμενη έκπληξη, είναι το κοινό μυστικό της οικογένειας μας. Η εφηβεία είναι μία τελευταία ευκαιρία, είναι το τελευταίο κάλεσμα του παιδιού προς τον γονέα. Είναι η πρώτη σύγκρουση για να μπορέσει να γίνει αυτόνομο άτομο, να μπορεί να δει με αντικειμενικό τρόπο τους γονείς εξανθρωπίζοντάς τους. Εάν υπήρξες αυταρχικός γονέας, μην περιμένεις επιείκια, εάν υπήρξες αδιάφορος ή αποστασιοποιημένος, μην περιμένεις σύνδεση και ζεστασιά. Εάν υπήρξες υποστηρικτικός, να περιμένεις ενσυναίσθηση. Οι γονείς των εφήβων δεν είναι ούτε θύματα, ούτε θυτες πια. Γίνονται πλέον θεατές όταν το πλοίο φεύγει απο τη ναυπήγησή του και καθελκύεται στο λιμάνι για το πρώτο του ταξίδι. Εάν το θέαμα είναι τραυματικό για τον γονέα, τότε να ψάξει ο ίδιος να βρει το τραύμα μέσα σου, να το επουλώσει και μετά, βουτώντας στη θάλασσα, να κολυμπήσει λαχανιασμένος να ζητήσει απο το πλοίο που μόλις έφυγε να τον πάρει μαζί του, να προλάβει να ζητήσει συγγνώμη και μετά να πέσει ναυαγός πάλι στο νερό. Ο γονέας δεν είναι απλώς φροντίδα στα ανάρηχα νερά να πλατσουρίζει με το παιδί του, είναι κυρίως να μπορεί ανα πάσα στιγμή να θαλασσοπνιγεί ο ίδιος στα βαθιά για να ταξιδέψει αυτό.