ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ...

ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ

1.Απάντησε σε όσα σε ρωτήσει, όποιος έχει απορίες σημαίνει πως έχει χώρο για την απάντηση όποια και αν ειναι αυτή. Αν χάσεις την ευκαιρία των ερωτήσεων, θα ρωτήσει απο πηγές που δεν θα σου αρέσουν.

2.Δεν συζητάς κοτσομπολιά για άλλους, είτε φίλων σου είτε γνωστών. Το κοτσομπολιό είναι συνθήκη επικοινωνίας κατώτερου βαθμού και τα παιδιά το αναγνωρίζουν αμέσως.Όταν μιλάς για τη συμπεριφορά κάποιου αλλου, δεν προλαβαίνεις να ασχοληθείς με τα βαθύτερα αίτια της και συνεπώς γίνεσαι χειρότερος αυτής.

3.Τακτοποιείς τα πράγματά του στο χώρο του, του δείχνεις με ποια λογική να πετάει ή να κρατάει αντικείμενα. Έτσι του διδάσκεις τη διάκριση και πώς να σχετίζεται πιο εύκολα με πρόσωπα και όχι με αντικείμενα. Η σαβούρα της ψυχής μας ξεκινάει απο τα ντουλάπια των δεινοσαύρων στο σπίτι μας.

4.Βλέπεις ταινία και στο τέλος ρωτάς τί ένιωσε απο αυτήν. Δεν κάνεις ανάκριση, απλώς αναρωτιέσαι σε ποιο βάθος την επεξεργάστηκε ο νους και η ψυχή του. Όλες οι ταινίες έχουν κάτι να πουν, εάν δεν έχουν, τότε δεν ειναι καλές ταινίες.

5.Εάν είναι στην εφηβεία, ζητάς βοήθεια και μετά το αφήνεις να αποφασίσει, εάν είναι στην προεφηβεία τον πιέζεις λίγο περισσότερο και μετά το αφήνεις και εάν ειναι στη σχολιική, του το επιβάλλεις. Μετά την εφηβεία, δεν έχει αξία τι ζητάς εσύ, παρα μόνο τι προτίθεται να σου προσφέρει απο μόνο του. Το έργο είναι ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ.

6.Εάν έζησες όμορφες και ήρεμες στιγμές μία περίοδο μαζί του, κάνε ένα ζεστό ρόφημα και καθήστε στο τραπέζι να του πεις ευχαριστώ, ευχαρίστησε και Το Θεό, λίγη πνευματικότητα στη ζωή του δεν θα τον βλάψει, δεν χρειάζεται να φτάνουμε όλοι στην κατάθλιψη ή στη ΜΕΘ για να ζητάμε βοήθεια απο ανώτερη δύναμη. Ενα φλυτζάνι τσάι, ένα ευχαριστώ και ένα χαμόγελο φτάνουν για αρχή.

7.Κάνε παιδικά πράγματα που σε ευχαριστούν. Βάλε μουσική δυνατά, χόρεψε να σε δει, κάνε χαζομάρες. Τα παιδιά έχουν άλλη συχνότητα απο τους μεγάλους και αυτή η συχνότητα είναι που κρατάει τον κόσμο ακόμη ζωντανό και φωτεινό. Η σοβαροφάνεια των ενηλίκων καταλήγει σε αποσύνδεση μεταξύ των γενεών.

8. Ρώτα το εάν έχεις κάνει κάτι λάθος, ζήτα συγγνώμη και πήγαινε να βρεις τρόπο να το διορθώσεις. Εάν συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να κάνεις συνέχεια το ίδιο λάθος, τότε αναζήτησε βοήθεια ειδικού. Ο ψυχολόγος είναι επιστήμονας, δεν ειναι ούτε αντροχωρίστας, ούτε ο διάολος.

9.Μάθε πώς περνάει τον ελεύθερο του χρόνο, δες εάν ειναι τρόπος δημιουργικός ή όχι. Εαν αφαιρέσεις την δημιουργικότητα απο ένα παιδί, το καθήλωσες σε αναπηρική καρέκλα της -υποτιθέμενης- βαρεμάρας που στο τέλος θα γίνει εθισμός προς πάσα κατεύθυνση στην ενήλικη ζωή του. Η δημιουργικότητα είναι τρόπος να υπάρχεις, είναι η παύση ανάμεσα στις ανάσες της ζωής μας, όποιος την χάσει, θα πάθει αρρυθμία και στο τέλος ανακοπή.

10. Ενημέρωσε το λίγο για τα παιδικά σου χρόνια. Εάν ηταν δύσκολα οφείλεις να του πεις πόσα βάρη κουβαλάς, πόσα κουβάλησες και ίσως και πόσα θα κουβαλήσει και το ίδιο το παιδί. Το νήμα των γενεών στην ψυχοπαθολογία δεν είναι αμελητέο. Πόσοι άνθρωποι μεγάλωσαν πριν την ώρα τους επειδή εξάντλησαν όλη την άγνοια τους επάνω τους ολοκληρες γενιές; Τα παιδιά έχουν τη ψυχή να το νιώσουν αυτό. Εμείς το έχουμε;