ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ

Μην το κάνεις εάν δεν είσαι έτοιμος. Μην προσπαθήσεις καν, αλλά και μη μιλήσεις σα να το έκανες. Η ερώτηση δεν αφορά στον τρόπο να συγχωρείς. Η απάντηση είναι στο γιατί. Μην το κάνεις για να είσαι καλός άνθρωπος, θα γίνει ρηχά και δε θα ξεφορτωθείς τα φαντάσματα του πόνου. Μην το αποπειραθείς προσδοκώντας να παρακάμψεις εκείνο το στάδιο του οδυρμού για τις απώλειες, θα οδύρεσαι πάντα και δε θα ξέρεις γιατί. Εάν δεν ξέρεις γιατί να συγχωρείς καλύτερα μείνε μακρυά,βάλε πανό και δήλωσέ το "Δεν συγχωρώ", μείνε θυμωμένος. Τουλάχιστον έτσι θα είσαι πιο έντιμος. Τη συγχώρεση προσπάθησέ την μόνο εάν έχεις βρει ακριβώς για ποιο πράγμα την αναζητάς. Η συγχώρεση δεν είναι για αυτούς, είναι για σένα. Είναι εξιτήριο απο τρελοκομείο, απο θάλαμο αερίων και φυλακή. Η συγχώρεση είναι θρήνος για όσα έχασες, δεν είναι για όποιον σου τα στέρησε. Εκείνος θα παραμείνει κομμάτι της ζωής σου που εκεί "πάγωσες" το χρόνο μέχρι να σε ξαναβρεί η ζωή μέσα σου. Γιατί μας λένε να κρατάμε την ανάσα μας όταν μας παίρνουν αίμα; Η συγχώρεση είναι ξεμούδιασμα. Είναι η ικανότητα να κλαψεις για όσα σου πήραν, χρόνο, πρόσωπα, ιδέες, ευκαιρίες για αγάπη, ίσως και παιδικά χρόνια, εφηβείες, οτιδήποτε. Απρόσμενη αλήθεια της συγχώρεσης; Απαλλάσεις τον ένοχο απο το θίασο της ζωής σου απο εδώ και πέρα. Τον κατεβάζεις απο τη σκηνή γιατί του αφαιρείς δύναμη, τον οριοθετείς και στο τέλος τον βλέπεις να χάνεται στο τέλος της αίθουσας. Οποιος συγχωρεί γίνεται παλι πρωταγωνιστής της ζωής του και όποιος συγχωρείται μπαίνει στο παρασκήνιο. Συγχώρεση, παράξενη ιστορία, εξανθρωπίζεις τον "κακό" και του δίνεις το δικαίωμα να είναι κολόπαιδο ΑΠΛΑ ΟΧΙ ΠΙΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ. Τον αποχαιρετάς αλλά κυρίως αποχαιρετάς εσένα που τον κράτησες τόσα χρόνια, αφήνεις πίσω σου εσένα που ίσως και να σου κρατούσε παρέα το κενό, ίσως και να σε εξυπηρετούσε σε άλλους σκοπούς μα δυστυχώς δεν ήταν ούτε καλή παρέα αλλά ούτε και σύμβουλος. Η συγχώρεση δεν αφορά στα πρόσωπα που μας πλήγωσαν. Αφορά σε όσα μας στέρησαν. Όταν θρηνήσουμε για αυτά, ένα-ενα, τότε μόνο θα "χωρέσουμε" πάλι τα πρόσωπα στη ζωή μας. Ποτέ ξανά όμως σαν εισηγητές του εαυτού μας, μόνο σαν αφορμή και τρόπος να τον γνωρίσουμε απο την αρχή. Χωρίς αλυσίδες αυτή τη φορά.