- Christina Bogiatzi
Διατροφή
Έγινε ενημέρωση: 14 Σεπ 2019
ΦΑΓΗΤΟ- ΓΕΥΣΗ ΟΝΕΙΡΩΝ. Μεγάλες βιομηχανίες έχουν στηθεί με σημαία πάνω στη σχέση του ανθρώπου με το φαγητό. Αναρωτήθηκαμε ποτέ γιατί κάνουμε δίαιτες, διατροφές, αποτοξινώσεις και όλα σε στερητικό αλφα;
Ο άνθρωπος κάνει πάνω απο 578 συνειρμούς με την ιδέα της τροφής, τον τρόπο πρόσληψης της αλλά και την προσδοκώμενη ικανοποίηση απο αυτήν οι οποίες δεν αφορούν στο στομάχι μα ούτε και στην πραγματική του ανάγκη να καταναλώσει τροφή. "Φάε γιατί θα με προσβάλλεις", "Φάε γιατί μετά δε θα μπορείς", "Φάε μη κρυώσει", "Φάε όλο το φαγητό, άλλα παιδάκια πεινούν!" είναι μόνον λίγοι απο την παρασκηνιακά εντυπωμένη παρακαταθήκη στον μέσο Νεοέλληνα.
Δεν ακούς εύκολα "Πάρε στο πιάτο σου όσο θα φας, όχι περισσότερο", "Φάε μόνο αν πεινάς", "Φάε τόσο ώστε να μπορείς ευθύς αμέσως να παίξεις χωρίς να σου βγει απο τη μύτη".
Η Ελληνίδα μάνα, εκπαιδευμένη απο την Ελληνίδα γιαγιά της κατοχής, έπεισε τον εαυτό της οτι όποιος τρώει όλο το φαγητό του είναι ευτυχισμένος και ευγνώμων για την οικογενειακή του ζωή μαζί της.
Βλέπεις τους 50-χρονους ΜΠΥΡόβιους άντρες που κάθε καλοκαίρι βάζουν στοίχημα με τον εαυτό τους για το καλύτερο ταβερνάκι προκειμένου να μουγκρίσουν λίγο απο οίστρο ονείρων ενός θερινού ψευδεπίγραφου ηλιοβασιλέματος στη παραλία.
Το φαγητό έχει γίνει μάνα όταν το τρως πολύ, πατέρας όταν το φοβάσαι και αδερφός αν ασχολείσαι συνέχεια μαζί του. Μα είναι μόνο ενέργεια που ρέει για να σε πάει σε ουρανό, όχι σε καναπέ. Να σε πάει σε δάσος να κάνεις πεζοπορία, σε νερό για κολύμπι. Η τροφή είναι μόνο για να συνεχίσεις να ζεις, δεν είναι η ζωή σου.
Δεν είναι τυχαίο πως όσο μεγαλώνουμε, το χρειαζόμαστε ολοένα και λιγότερο μα δεν το απομυθοποιούμε όσο πρέπει. Ακολουθούν οι βαθιά ριζωμένοι συνειρμοί αγάπης που μέσα απο την αγία τράπεζα της οικογένειας κάθε μεσημέρι με τις ατελείωτες φέτες ψωμί νιώθαμε έστω και ψεύτικα πως εκεί παίρνεις απουσία ή παρουσία στη ζωή σου, στον εαυτό σου, σε όλα.
Ο μέσος Ευρωπαίος χάνει βάρος κάθε καλοκαίρι ενώ ο μέσος Έλληνας παίρνει. Ο ένας σκαρφαλώνει στην Ακρόπολη με πέδιλα ενώ ο άλλος τσακώνεται για το τραπέζι πιο κοντά στην ακροθαλασσιά.