ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ

Μείνε σε επαφή με τη δική σου ψυχή για να είσαι πάντα δοχείο ευρύχωρο και καθαρό για τους άλλους.

Μάθε να πονάς, όχι μόνο να μιλάς ή να αναλύεις τον πόνο γιατί η πειθώ είναι μόνο για τις διαλέξεις ενώ η οδύνη συνδέει και γιατρεύει.

Να επισκέπτεσαι συχνά νοσοκομεία και νεκροταφεία γιατί εκεί θα σπουδάσεις πραγματικά, εκεί θα γονατίσεις να πιάσεις τη ψυχή σου απο το χώμα για να την προσφέρεις στους άλλους. Μη θεωρήσεις ποτέ κανέναν άνθρωπο σαν "πελάτη", είναι πρόσωπο, είναι άνθρωπος, είναι φιλοξενούμενος του καναπέ σου για όσο χρειαστεί μέχρι να ξεκουραστεί και να σου φύγει.

Βρες τρόπο να ξεχνάς τα δικά σου, βρες άνθρωπο να σου λύνει κόμπους στο δικό του καναπέ για να έχεις ίσια ραχοκοκκαλιά όταν σηκώνεις στους ώμους σου άλλους.

Μη θεωρήσεις αυτό το επάγγελμα μόνο δική σου δουλειά επειδή εσύ πήρες τον τίτλο, να θυμάσαι είναι έργο ζωής για όλους να βρουν τη ψυχή τους και όποιος αγαπά τους άλλους είναι και αυτός ψυχολόγος ακόμη και χωρίς τίτλο. Να είσαι ταπεινός.

Βγες απο γραφεία και καρέκλες, συνάντησε τον άλλον εκεί που είναι αυτός, αν είναι παιδί βγες στις τσουλήθρες, αν είναι μεγάλος πήγαινε τον βόλτα στην παραλία να θυμηθεί ποιος ήταν πριν φοβηθεί και πονέσει.

Θυμήσου πως η ζωή μας είναι μία αποκάλυψη, εσύ απλά τραβάς το σεντόνι του άλλου, δεν είσαι μέρος αυτού που αποκαλύπτεται και αυτή είναι η θέση σου, όχι άλλη.

Αν θέλεις να λέγεσαι ψυχολόγος να αγαπάς τον άνθρωπο περισσότερο απο τις ιδέες, περισσότερο απο τα χρήματα και τη δόξα. Να αγαπάς την αλήθεια ακόμη και αν αυτή σε απομονώσει απο τους δημοφιλείς και τους προβεβλημένους.

Αν θέλεις να λέγεσαι ψυχολόγος καλό είναι να πιστεύεις στη ψυχή και όχι μόνο στη νευροβιολογία του εγκεφάλου διότι κάποια πράγματα δεν εξηγούνται με λόγια, με εξισώσεις και με βιβλία.

Κάθε άνθρωπος είναι μία ξεχωριστή σπουδή και αυτό που θεραπεύει δεν ειναι η γνώση του νου αλλά το βλέμμα σου όταν κάποιος κλαίει μπροστά σου. Αλλιώς φίλε μου... Κανε κάτι άλλο. Μη γίνεις ψυχολόγος.